پرسپکتیو یا تصاویر مجسم ، رسم و نمایش تصویر در حالت سه بعدی است. به عبارت دیگر، به تصویری پرسپکتیو یا تصویر مجسم گفته می شود که دارای طول ، عرض و ارتفاع باشد.
از ویژگی بارز این گونه تصاویر این است که فهم و درک آن ها راحت تر حاصل می شود و طراح می تواند ارتباط بهتری با مخاطب خود برقرار نماید . دیگر ویژگی این نوع تصاویر، مجازی بودن آن ها است یعنی این که سه بعدی واقعی نیستند بلکه رسام با استفاده از رسم خطوط ، با اندازه و زاویۀ مشخص، تصویر را به طور سه بعدی به خاطب خود القا می نماید.
همان طور که گفته شد، برای رسم این گونه تصویرها باید یاد بگیریم که خطوط را با کدام اندازه و چه زاویه ای کنار هم ترسیم نماییم تا تصویر به صورت سه بعدی مجازی به مخاطب القا گردد و نحوۀ تعیین اندازه و زاویه برای خطوط، تعیین کننده نوع پرسپکتیو خواهد بود که با توجه به نحوۀ ماهیت ترسیم به طور کل پرسپکتیوها و یا تصاویر مجسم به دو دستۀ کلی یعنی پرسپکتیوهای موازی ( پارالاین ) که معمولا بًه طور قراردادی به آن ها تصویر مجسم گفته می شود و پرسپکتیوهای مرکزی تقسیم می شوند.
اختراع روشهای ترسیم پرسپکتیو به دوره رنسانس ایتالیا برمیگردد و مبدع آن هنرمندان مشهوری چون لئوناردو داوینچی ، فرانچسکو دی جورجو و پائولواوچلو بوده اند .
اساس این روش نمایش بر قانون تصویر مرکزی قرار داشت یعنی چنانچه نقطه ای مانند O (چشم ناظر) ، صفحه تصویر و نقاط A و B مفروض باشند و دو پاره خط AO و BO ترسیم شود ، این پاره خط ها و یا امتداد آنها صفحه تصویر را قطع خواهند کرد . این نقاط پرسپکتیو نقاط مفروض هستند و پاره خط A B پرسپکتیو پاره خط AB خواهد بود .
- ۹۴/۰۳/۲۸